Uit resten van een oude brug
verschijnt de engel nog eenmaal.
De brug van nu toont in haar rug
de omtrek van een nieuw verhaal.
Verscheen zij toen tot troost, ‘vrees niet’
‘hou vol’, zoals een engel spreekt,
nu zij hier schijnt, is wat zij ziet,
hoe onderlinge band verbleekt.
Van Lek tot Meer ontspoort verschil
van doen en dunk omtrent bezoek
en prik en dicht. De sfeer is kil.
Begrip is ver, cohesie zoek.
De engel spoort tot overleg.
Verbinden wijst zij aan als weg.