Op 26 januari 2022 verscheen het laatste gedicht van Ria van Koppen als stadsdichter Culemborg 2020-2021, ‘De beuk en de esdoorn’, nadat een beuk in de Kasteeltuin werd gekapt. In het voorjaar is een jongere beuk verderop in de Kasteeltuin geplaatst en heb ik een vervolg aan het gesprek tussen bomen gegeven.
BRIEF AAN DE ESDOORN VAN EEN JONGE BEUK
Jij ziet mij niet. Omdat jij niet verdroeg
hoe laatst jouw lief gekapt werd. Jullie twee,
die deelden wind en weer en wel en wee,
zijn uit elkaar gerukt. Zodat jij vroeg:
‘Wat rest mij hier? Het is nog te bezien
of ik wel blijven kan, als, naar verluidt,
mijn beuk aan zwammen leed. Zal ik vrijuit
nog groeien, bloeien, dijen als voordien?’
Als jonge beuk naar deze plek geleid,
ben ik ontheemd, nu ik me hier bevind
nabij waar stond jouw grote, oude vrind.
Ik zoek in deze tuin een nieuwe tijd
en plaats van leven na mijn odyssee.
Ik leef met jou. Leef jij ook met mij mee?
Het sonnet van Ria van Knoppen:
