Ik weet, ik weet niet waar ik wezen moet.
Ik slenter vader-, moederloos alleen
door deze stad. Ik zwerf en zoek bijeen
wat mij kan beuren in mijn tegenspoed.
Ik weet, ik weet niet wie ik wezen moet.
Als ik beluister hoe zij polyfoon
mij overladen met hun spot en hoon,
nog donkerder dan nacht is mijn gemoed.
Ik weet, ik weet niet hoe ik leven moet.
Ik hoor de intervallen van mijn ziel,
de klanken van verlangen naar asiel,
waar ik tot kunst kan worden opgevoed.
Wanneer ik weet, ik weet het niet. Verwoed
zoek ik naar een verloren partituur,
die brengt mijn leven ritme, rust en duur.
Het zoeken is mijn hoop, mijn levensmoed.
Als mij dan tegemoet waait, onvermoed,
een melodie van hartstocht bitterzoet,
die mij intiem omarmt en mij begroet,
dan weet ik: in dit lied word ik behoed.
Barok aan de Lek: Italiaanse muziek voor armen en wezen
Oude muziek in historisch Culemborg, 24 – 27 februari 2022